Nalçik’ten eski bir polis memuru olan Aslan Emkujev, oğlunun davasına dikkat çekilmesi için Soruşturma Komitesi (SK) başkanına ve Başsavcıya başvurdu. 19 yaşındaki öğrenci Kazbek Emkujev, geçen yıl Nisan ayında evinin hemen önünden kaçırılmış, bir ay sonra ise bir soruşturmacının odasında “bulunmuş” ve itiraf niteliğinde ifade vermeye hazır hale gelmişti. Aile, kaçırılma anına ait bir video kaydı bile elde etmeyi başarmış, ancak soruşturma ve mahkeme, kaydın düşük kalitesini gerekçe göstererek bu olayın araştırılmasını reddetmişti.
“Kaçıranların Yüzlerini Görmek Mümkün Değil”
Emkujev, geçen yıl 8 Nisan’da açılan terör örgütüne katılım ceza davasında yargılanan sekiz kişiden biri. Diğer iki sanık olan 19 yaşındaki Tamirlan Çipçikov ve 26 yaşındaki Ratmir Muraçayev ise kolluk kuvvetlerince öldürüldü. Ulusal Terörle Mücadele Komitesi’nin (NAC) raporuna göre, 11 Nisan’da FSB özel kuvvetleri onları Nalçik’in dışındaki bir bahçe kooperatifinde vurarak öldürdü; iddiaya göre teslim olma teklifine ateşle karşılık vermişlerdi. Emkujev, öldürülen bu kişiler ve diğer beş sanıkla aynı bölgede yaşıyor ve aynı bilgisayar kulübü olan **”Katka Family”**ye gidiyordu.
Öldürülen Çipçikov ve Muraçayev’in gözaltına alınma süreci yalnızca soruşturma ve özel hizmetlerin ifadelerinden bilinirken, Emkujev üzerine yapılan “operasyonel çalışma” 9 Nisan gecesi şehir güvenlik kameralarına yansıdı. Ertesi gün, kendisi de eski bir kolluk kuvveti çalışanı olan babası, kayıtları polise götürdü ve kayıp ihbarında bulundu. Görüntülerde, genç adamın maskeli bir bilinmeyen tarafından zorla bir araca sürüklendiği, ardından gümüş renkli bir minibüs ve birkaç araç eşliğinde götürüldüğü görülüyor.
“Görünüşe göre, hangi suç işlenirse işlensin, eğer suçluların yüzleri görünmüyorsa soruşturulmasına gerek yok.”
Emkujev resmi olarak ancak 3 Mayıs’ta gözaltına alındı. Bundan önceki 25 gün boyunca kendisine elektrikle işkence yapılmış ve her türlü fiziksel ve psikolojik şiddet uygulanmıştı. Babası Aslan Emkujev, SK başkanı Aleksandr Bastrıkin‘e yaptığı başvuruda, ikinci sınıf öğrencisi olan oğluna annesi ve kız arkadaşıyla çekilmiş sokak videolarının gösterildiğini ve aynı şekilde onların da “tutuklanmakla” tehdit edildiğini anlattı. Dosya materyallerinde, 9 Nisan’da kaybolan şüphelinin 3 Mayıs’ta soruşturmacının odasında nasıl bulunduğuna dair hiçbir açıklama bulunmuyor.
“Ceza davasını yürüten soruşturmacı işten çıkarıldı, ancak bu oğlumu kurtarmadı. Soruşturma organı kaçırılma olayını kabul etti, ancak ceza davası açılmadı. Suçluluğuna dair tek kanıt, oğlumun işkence altında verdiği itiraf niteliğindeki ifadeleridir. Ceza davası açılmamasının gerekçesi olarak, videoda kaçıranların yüzlerinin ve araç plakasının görülememesi gösteriliyor. Onların mantığına göre, hangi suç işlenirse işlensin, eğer suçluların yüzleri görünmüyorsa, ne soruşturulmasına ne de ceza davası açılmasına gerek yok,” diye açıkladı.
316 numaralı Askeri Soruşturma İdaresi tarafından Kabardey-Balkarya FSB İdaresi’nin “kimliği belirsiz çalışanlarının” görevi kötüye kullanma belirtileri gösterip göstermediğine dair yapılan dört inceleme, ceza davası açılmaması kararıyla sonuçlandı. Buna rağmen operasyonel memur ve soruşturmacı, Güney Bölge Askeri Mahkemesi’nin temyiz kararına göre, “güveni kaybetme” gerekçesiyle 2024 yazında kolluk kuvvetlerinden ihraç edildi. Kişisel bilgileri belgeden çıkarıldı. “Memorial” örgütünün verilerine göre, davayı açan kıdemli adli tıp uzmanı-soruşturmacı Miroşniçenko soyadlı kişi görevden alındı.
Avukatı Ramzan Uzuev, tüm davanın yalnızca Emkujev ve diğer sanıkların kendileri aleyhindeki ifadelerine dayandığını söyledi. 8 Temmuz’daki duruşmada mahkeme, diğer sanık Aslan Makoyev‘in bir kadınla yaptığı ve diğer şeylerin yanı sıra “mücadele etmeliyiz, Allah’ın düşmanlarına müsamaha gösteremeyiz” denilen yazışma dışında, sanıkların telefonlarında şüpheli bir şey bulamadı. Bu kadının tanık olarak bile davaya dahil edilmemesi dikkat çekti. Emkujev’in telefonundaki yazışmaların analizi ise bilinmeyen bir nedenle dosya materyallerinde hiç yoktu.
Dahası, sanık avukatına, özel operasyon sırasında öldürüldüğü iddia edilen Muraçayev ve Çipçikov’un başlangıçta kendisiyle aynı odada tutulduğunu, ortak işkencelere maruz kaldıklarını, ancak daha sonra farklı araçlara ayrıldıklarını anlattı. Sonuç olarak hayatta kalan tek kişi, kaçırılma görüntüleri o sırada polise ulaşmış olan kişi oldu. Uzuev, dosya materyallerinde öldürülenlerin “şiddetli direniş gösterdiği” belirtilse de, militanların “imha” edildiği yerden çekilmiş fotoğrafların bulunmadığını ve çatışma yerinin sadece sözlü olarak tarif edildiğini vurguluyor.
Uzuev, “Katka Family”den olan “terörist gruba” yönelik suçlamaların hukuki ağırlığının, terörizmi bildirmeme suçuyla ilgili olarak bilgisayar kulübünün diğer ziyaretçileri hakkında verilen ve yürürlüğe giren kararlarla sağlandığını açıkladı. Bu davalar özel bir prosedürle (hüküm giyme) görüldü: Bu durumda suçun kanıtlanmasına gerek yok, ancak ceza azami cezanın üçte ikisini aşamaz; sonuç olarak “tanıklar” ceza suçlamasıyla yalnızca para cezası aldı. Mahkeme, terörizmi bildirmemekten hüküm giyenlerle Emkujev’in yüzleştirilmesini reddetti.
Tek Dava – İki Ceset
Uzuev, Emkujev’in gözaltına alınmasını başlatan, işten çıkarılan aynı soruşturmacı Miroşniçenko’nun, bir grup kişiyle birlikte sabotaj girişimine ilişkin başka bir dikkat çekici ceza davasını daha yürüttüğünü söyledi. Bu davada sanık olarak Yusup Kudayev, Asker Karmokov ve Salih Osmanov yargılanıyordu. İlk ikisi kolluk kuvvetleri tarafından özel operasyon sırasında öldürüldü.
Osmanov’a yönelik suçlama, demiryolu raylarının ekran görüntülerini ve Cumhuriyetin Prohladnenski bölgesinde bir patlama girişiminin tartışıldığı Viber mesajlaşma uygulamasındaki yazışmalara, ayrıca üç tanığın ifadelerine dayanıyordu; bunlardan ikisi gizli tutuldu. Bu tanıklar, üzerinde tüm kanıtların bulunduğu cihazın gerçekten sanığa ait olduğunu mahkemede kanıtlamak için soruşturmaya gerekliydi. Osmanov ise telefonun arama sırasında kendisine yerleştirildiğini iddia etti.
“Her iki davada da bir an göze çarpıyor: ikişer kişi öldürülüyor ve bu, bir terörle mücadele operasyonu gibi gösteriliyor.”
Ceza davasındaki kilit tanık Teunov soyadlı kişi, mahkemede Osmanov’a sattığı telefonun kendisi için değerli olmadığını ve mesajlaşma uygulamasını kullanmadığını gösterdi. Mahkeme heyetine verdiği ifadede, “telefonla uğraşmadığını”, bu yüzden sattığını söyledi. Bu, delillerin bulunduğu telefonun Osmanov’a ait olduğu yönündeki resmi suçlama versiyonunu baltalıyor.
Uzuev, “Teunov’un ifadesinde iki şüpheli nokta var: telefonun şifresi soruşturmacı tarafından ‘kaba bir tahminle’ çözüldü, ancak soruşturma bu basit parolayı ne kadar süre denediğini göstermiyor; ve daha da önemlisi, cihazın fiziksel belleğinde bir miktar fotoğraf vardı. Soruşturma, Teunov’un bu fotoğrafları kimden aldığını sormadı ve bu fotoğraflar dava dosyasına dâhil edilmedi,” diyor.
“Her iki davada da bir an göze çarpıyor: ikişer kişi öldürülüyor ve bu, bir terörle mücadele operasyonu gibi gösteriliyor. Bunların aynı soruşturmacı tarafından yürütülmesi tesadüf değildir. Bir polis memuru olan babanın elindeki video kaydı olmasaydı, Kazbek’in akıbeti diğer iki kişinin akıbetine benzer olabilirdi,” diye ekliyor avukat.
Kaynak : Кавказ.Реалии
